Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας ενώνει μόνο στη λιτότητα και τα μνημόνια αλλά πολύ περισσότερο στην ποινική νομοθεσία και τη μεθοδολογία και τις πρακτικές δράσης της Αστυνομίας, ιδίως όταν πρόκειται για ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας με τη μία (άστεγος) ή την άλλη έννοια (λέγε με μετανάστη) του όρου.
Στην Ελλάδα ποινικοποιήθηκε η κουκούλα με το Άρθρο 189 Α του Ποιν. Κώδικα, "Συμμετοχή σε δημόσια συνάθροιση με απόκρυψη του προσώπου".
1. Όποιος μετέχει ή εμφανίζεται σε δημόσια συνάθροιση με καλυμμένο το πρόσωπο ή διαμορφωμένο κατά τρόπο που να μη διακρίνονται τα χαρακτηριστικά και συνεπώς η ταυτότητά του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δυο μηνών μέχρι ενός έτους.
1. Όποιος μετέχει ή εμφανίζεται σε δημόσια συνάθροιση με καλυμμένο το πρόσωπο ή διαμορφωμένο κατά τρόπο που να μη διακρίνονται τα χαρακτηριστικά και συνεπώς η ταυτότητά του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δυο μηνών μέχρι ενός έτους.
Οι Γάλλοι δεν το προχωράνε τόσο πολύ, ως προς την τιμωρία αλλά το χοντραίνουν ως προς τους λόγους που μπορεί κανείς να θεωρηθεί ύποπτος.
Διαβάζουμε, λοιπόν, στο γαλλικό Τύπο:
Το Ανώτατο Δικαστήριο στήριξε την απόφασή στο το γεγονός ότι το Συνταγματικό Συμβούλιο είχε ήδη κρίνει ότι το άρθρο 78-2, το οποίο περιγράφει τις προϋποθέσεις ελέγχου ταυτότητας, είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα.
Ο Pierre Mairat, δικηγόρος του "Κινήματος κατά του Ρατσισμού και για την Φιλία μεταξύ των Λαών" (MRAP), αποκρυπτογραφεί τα συνέπειες της απόφασης αυτής.
Πάνω σε τι αναφέρεται το ΘΠΣ ;
Η πρόκληση του ΘΠΣ, ήταν ο ορισμός του ελέγχου ταυτότητας από τον ποινικό κώδικα, και συγκεκριμένα το άρθρο 78-2.
Πριν από το 2003, ο έλεγχος διαβατηρίων δεν ήταν δυνατός παρά μόνο εάν υπήρχε κάποια ένδειξη υποτιθέμενου αδικήματος, όπως για παράδειγμα όταν κάποιος ρίχνει κάτω ένα σάκο με ναρκωτικά σε θέα των αστυνομικών, ή όταν υπάρχει μια ανταλλαγή χρήματος με σάκο.
Δεδομένου ότι το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αυτά τα ΘΠΣ, ποια είναι τα μέσα για να αγωνιστεί κανείς εναντίον αυτής της διάκρισης;
Η μόνη δυνατότητα είναι να αλλάξει ο νόμος. Γι' αυτό αυτή η πρωτοβουλία είναι πολύ ενδιαφέρουσα: αυτοί οι πενήντα δικηγόροι επέτρεψαν να φέρουν τη συζήτηση σε πολιτικό επίπεδο και να πιέσουν τους λαμβάνοντες αποφάσεις.
Ο έλεγχος φυσιογνωμίας αποτελεί παραβίαση του νόμου για τον έλεγχο ταυτότητας και της απαγόρευσης υποκίνησης σε διακρίσεις, στο μίσος και τη βία.
Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ότι υπήρξε μια πράξη διάκρισης : όπως ακριβώς η προσβολή δημόσιας αρχής. Ελλείψει αποδείξεων περί του αντιθέτου, η δικαιοσύνη αποφασίζει πάντα προς την κατεύθυνση των αστυνομικών.
Συνέντευξη από την Christelle Pire
Διαβάζουμε, λοιπόν, στο γαλλικό Τύπο:
Αδίκημα φυσιογνωμίας:
"Είναι απαραίτητο οι όροι του νόμου να καθορισθούν αυστηρά".
Το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε χθες να περάσει στο Συνταγματικό Συμβούλιο, δύο θέματα προτεραιότητας της συνταγματικότητας (ΘΠΣ), σχετικά με τον έλεγχο ταυτότητας από την αστυνομία.
Σύμφωνα με πενήντα δικηγόρους, που παρακολούθησαν τον περασμένο Μάιο τα στοιχεία που παρουσιάζονται ενώπιον των δικαστηρίων του Ile-de-France, της Λυών και της Λιλ, προκειμένου να αρθεί ένα ΘΠΣ, το άρθρο 78-2 του Ποινικού Κώδικα, που καθορίζει τον έλεγχο της ταυτότητας, οδηγεί σε αδικήματα φυσιογνωμίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στήριξε την απόφασή στο το γεγονός ότι το Συνταγματικό Συμβούλιο είχε ήδη κρίνει ότι το άρθρο 78-2, το οποίο περιγράφει τις προϋποθέσεις ελέγχου ταυτότητας, είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα.
Ο Pierre Mairat, δικηγόρος του "Κινήματος κατά του Ρατσισμού και για την Φιλία μεταξύ των Λαών" (MRAP), αποκρυπτογραφεί τα συνέπειες της απόφασης αυτής.
Πάνω σε τι αναφέρεται το ΘΠΣ ;
Η πρόκληση του ΘΠΣ, ήταν ο ορισμός του ελέγχου ταυτότητας από τον ποινικό κώδικα, και συγκεκριμένα το άρθρο 78-2.
Πριν από το 2003, ο έλεγχος διαβατηρίων δεν ήταν δυνατός παρά μόνο εάν υπήρχε κάποια ένδειξη υποτιθέμενου αδικήματος, όπως για παράδειγμα όταν κάποιος ρίχνει κάτω ένα σάκο με ναρκωτικά σε θέα των αστυνομικών, ή όταν υπάρχει μια ανταλλαγή χρήματος με σάκο.
Όμως, η εν λόγω ένδειξη είχε αντικατασταθεί από μία ή περισσότερες "εύλογες αιτίες". Και αυτό αλλάζει τα πάντα: όταν κάποιος τρέχει, κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι διαφεύγει. Αυτό δεν είναι ένδειξη, αλλά επαρκής λόγος για να την διενέργεια ελέγχου ταυτότητας.
Το άρθρο 78-2 επιτρέπει ως εκ τούτου καταχρηστικές διακρίσεις...
Το άρθρο 78-2 επιτρέπει ως εκ τούτου καταχρηστικές διακρίσεις...
Ο "φυσιογνωμικός έλεγχος" δεν είναι μια πομφόλυγα του μυαλού, υπάρχει και μπορεί να προσδιοριστεί. Το 2009, μια έκθεση που εκπονήθηκε από το Open Society Foundation, μια αμερικανική οργάνωση, έδειξε ότι στο σιδηροδρομικό σταθμό Gare du Nord, οι μαύροι είναι επτά φορές πιο πιθανό να υποστούν έλεγχο ταυτότητας, από ότι οι λευκοί, και οι Άραβες δεκατρείς φορές.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο οι όροι του νόμου να καθορισθούν αυστηρά. Σήμερα, πολλοί έλεγχοι είναι παράτυποι.
Οι αστυνομικοί γράφουν στις εκθέσεις τους ότι οι εναγόμενοι έτρεξαν ή πέρασαν το δρόμο έξω από τις διαγραμμισμένες διαβάσεις, γεγονότα που αποτελούν επαρκείς λόγους για έλεγχο ταυτότητας. Αλλά πολλοί από τους πελάτες μου αρνούνται αυτά τα γεγονότα. Οι αστυνομικοί ενεργούν έλεγχο φυσιογνωμίας, στη συνέχεια το ρυθμίζουν.
Δεδομένου ότι το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αυτά τα ΘΠΣ, ποια είναι τα μέσα για να αγωνιστεί κανείς εναντίον αυτής της διάκρισης;
Η μόνη δυνατότητα είναι να αλλάξει ο νόμος. Γι' αυτό αυτή η πρωτοβουλία είναι πολύ ενδιαφέρουσα: αυτοί οι πενήντα δικηγόροι επέτρεψαν να φέρουν τη συζήτηση σε πολιτικό επίπεδο και να πιέσουν τους λαμβάνοντες αποφάσεις.
Ο έλεγχος φυσιογνωμίας αποτελεί παραβίαση του νόμου για τον έλεγχο ταυτότητας και της απαγόρευσης υποκίνησης σε διακρίσεις, στο μίσος και τη βία.
Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ότι υπήρξε μια πράξη διάκρισης : όπως ακριβώς η προσβολή δημόσιας αρχής. Ελλείψει αποδείξεων περί του αντιθέτου, η δικαιοσύνη αποφασίζει πάντα προς την κατεύθυνση των αστυνομικών.
Συνέντευξη από την Christelle Pire
le 21 Août 2011
Υ.Γ. Τώρα θα μου πείτε ... καλά, στην Ελλάδα το face-control το εφαρμόζουμε και χωρίς άρθρα του Ποινικού Κώδικα! Και δε θα έχετε άδικο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου