ΤΟ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Πολλά έχουν ειπωθεί κι άλλα τόσα γραφεί, κυρίως από γηγενείς, για την Ελλάδα και τους Έλληνες, σχετικά με την εργασιακή τους κουλτούρα.

Κοντεύουμε σχεδόν να πιστέψουμε ότι η χώρα κατοικείται από τεμπέληδες, ακαμάτηδες, καλοπερασάκηδες, με γεμάτο όμως πορτοφόλι,
που ζουν σε βάρος των υπόλοιπων ευρωπαίων, κλέβοντας τον ιδρώτα και τα λεφτά τους!

Φτάνει πια, βροντοφώναξαν αρκετοί! Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο και να φάμε λιγότερο!

Οι «Ελληνάρες» πρωτοστατούν και στην υπεράσπιση των καημένων των βιομηχάνων που δεν μπορούν να αποδώσουν όσο και οι συνάδελφοί τους ευρωπαίοι, γιατί δε βάζουν πλάτη οι εργαζόμενοι!

Οι σοσια(λη)στές έχουν την ίδια θέση, μόνο που τη διατυπώνουν πιο «κομψά» και πιο “επιστημονικά”, δηλαδή πιο παραπλανητικά! Τα τελευταία χρόνια ακούγεται συχνά πυκνά ο όρος «παραγωγικότητα», από πολιτικούς και ειδικούς. Οι  Έλληνες δεν είναι παραγωγικοί και γι΄αυτό η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική. Οι μισθοί πρέπει να μειωθούν, η εργατοώρες να αυξηθούν, ώστε να συμπιεσθεί το κόστος των προϊόντων και να πάρει τα πάνω της η πατρίδα. Είναι σαφές πια ότι η έννοια της πατρίδας συμπίπτει με τους βιομήχανους, μεγαλεμπόρους και τραπεζίτες!

Αλλά ας δούμε τι είναι παραγωγικότητα και τι συμβαίνει τελικά σ’ αυτή τη χώρα.

Παραγωγικότητα είναι ένας τρόπος έκφρασης της «αποδοτικότητας» με την οποία έχουν παραχθεί τα προϊόντα και οι υπηρεσίες ενός συστήματος.

Δηλ. το οικονομικό όφελος που προκύπτει από τη χρήση πόρων για τη δημιουργία προϊόντων, μέσω της παραγωγικής διαδικασίας.

Με απλά λόγια, παραγωγικότητα είναι το κέρδος!

Ο λογιστικός τύπος της είναι

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ = ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ / ΠΟΡΟΙ

Κι όταν μιλάνε για υψηλή παραγωγικότητα, εννοούν υψηλό κέρδος!

Όμως οι πόροι στους οποίους στηρίζεται η παραγωγή είναι αρκετοί και όχι μόνο η εργασία, όπως αφήνεται μονίμως και παραπλανητικά να εννοηθεί και να λανσαριστεί στον κοσμάκη:

Πρώτες ύλες, αναλώσιμα κ.λπ., Κεφάλαιο (κτίρια, μηχανήματα, εργαλεία, γη, κ.λπ.), Ενέργεια (ηλεκτρισμός, καύσιμα, κ.λπ.), Εργασία (ώρες εργασίας, αριθμός εργαζομένων), Υπηρεσίες τρίτων (λογιστικές, νομικές, ασφαλιστικές, κ.λπ.), Πληροφορίες.

Όταν, λοιπόν, η παραγωγικότητα (δηλαδή το κέρδος, για να μην ξεχνιόμαστε)  δεν είναι υψηλή, μπορεί να φταίνε χίλια δυο, εκτός από τον παράγοντα εργασία. Μπορεί να είναι ακριβές ή κακής ποιότητας οι πρώτες ύλες, μπορεί τα μηχανήματα να είναι ντεμοντέ, τα κτίρια ακατάλληλα για αποδοτική εργασία, η φορολόγηση πολύ μεγάλη (το ακούμε κατά κόρον και αυτό!) και πολλά άλλα…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ας δούμε, όμως, κάποια σχετικά στοιχεία που η Eurostat δημοσιεύει, ας συγκρίνουμε τα ενδοευρωπαϊκά μεγέθη κι ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

ΠΙΝΑΚΑΣ-1

Η παραγωγικότητα μειώνεται συνεχώς όσο οι χώρες είναι φτωχότερες!

Να φταίνε άραγε οι εργαζόμενοι; Λέτε οι Βούλγαροι να δουλεύουν 5 φορές λιγότερο από τους Λουξεμβούργιους ή να πληρώνονται 3,5 φορές περισσότερο από τους Γάλλους;

ΠΙΝΑΚΑΣ-2

Δεν υπάρχουν στοιχεία για τις εργατοώρες των Βουλγάρων, υπάρχουν όμως για τους Τούρκους -54,2 ώρες την εβδομάδα, τουτέστιν 11 ώρες την ημέρα!- και για τους Έλληνες, τους περισσότερο εργαζόμενους στην Ευρωζώνη με 9 ώρες σχεδόν την ημέρα, έναντι των παραγωγικών Λουξεμβούργιων που δουλεύουν 8 ώρες.

ΠΙΝΑΚΑΣ-3

Απ’ ότι βλέπουμε οι Βούλγαροι είναι τελευταίοι στους μισθούς όσο και στην παραγωγικότητα! Όσο για τους  Έλληνες, κοστίζουν 2,5 φορές λιγότερο από τους Γερμανούς και 4 φορές λιγότερο από τους Ελβετούς!

ΠΙΝΑΚΑΣ-4

Οι "ισχυρές" χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία φορολογούν πολύ περισσότερο το κόστος της εργασίας. Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος φόρος είναι πολύ μικρότερος.

ΠΙΝΑΚΑΣ-5

Το συνολικό κόστος της εργασίας συνίσταται σε όλα τα έξοδα που βαρύνουν τους εργοδότες για να απασχολούν προσωπικό. Αυτά περιλαμβάνουν την αποζημίωση των εργαζομένων (συμπεριλαμβανομένων των μισθών, των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης), το κόστος της επαγγελματικής κατάρτισης, δαπάνες για ρουχισμό και φόρους για την απασχόληση.

Διαπιστώνουμε στον πίνακα αυτό και σε συνδυασμό με τον προηγούμενο, ότι οι εργοδότες στην Ελλάδα, αναλώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό του κόστους εργασίας, σε μισθούς (ασχέτως αν είναι πολύ χαμηλοί),επειδή έχουν σημαντικά χαμηλή φορολόγηση.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Και διερωτάται κανείς πώς γίνεται , σε μια χώρα που ο εργοδότης  αμείβει πολύ καλύτερα τον εργαζόμενο, ο οποίος δουλεύει επίσης λιγότερο, που πληρώνει πολύ περισσότερους φόρους, πώς γίνεται η παραγωγικότητα να είναι μεγαλύτερη ;

Ο λόγος είναι προφανής. Η εργασία, θα επαναλάβω, είναι ένας μόνο παράγοντας της παραγωγικότητας. Και οι Έλληνες εργοδότες «χρησιμοποιούν» κυρίως αυτόν και τον εξαντλούν με χαμηλούς μισθούς και έντονη εργασία. Γιατί έχουν ξεχάσει να χρησιμοποιούν σύγχρονη και ανανεωμένη τεχνολογία, σύγχρονους και ανθρώπινους χώρους εργασίας, περιμένοντας μόνο τις επιδοτήσεις.

ΓΙΑ ΦΙΝΑΛΕ
Ένα οικονομικό παράδοξο (χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας!):
Όσο η παραγωγικότητα κατεβαίνει τόσο τα κέρδη ανεβαίνουν!

Ένα από τα όπλα του καπιταλισμού είναι η άγνοια του λαού!