Δεν πέρασαν δύο 24ωρα από την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες των εκλογών της 6/5/2012 και στην επικαιρότητα των ΜΜΕ κυριαρχεί ο άνεμος της αριστεράς! Της αριστεράς που πρέπει να εξαντλήσει κάθε προσπάθεια δημιουργίας κυβέρνησης συνεργασίας ή ανοχής, αφού το μήνυμα του λαού της δίνει τέτοια εντολή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο νικητής αυτών των εκλογών και ως ο κυρίαρχος φορέας της αριστεράς πήρε, λοιπόν, την εντολή κι έχει αρχίσει να την περιφέρει δεξιά κι αριστερά, συνεπής στα ειωθότα του συστήματος. Κατά δήλωση δε του κ. Τσίπρα, η εντολή θα κρατηθεί ένα τριήμερο (!), παρότι το πιθανότερο είναι (κατά τις δηλώσεις) να μην ευοδωθεί. Προς τι, λοιπόν, η τριήμερη λιτανεία!
Αλλά ας δούμε κατά πόσο το κλίμα αυτό, που περιέγραψα, ανταποκρίνεται στα πραγματικά γεγονότα και τις γυμνές αλήθειες αυτών των εκλογών.
Πριν συνεχίσω τη σκέψη μου, οφείλω να διευκρινίσω ότι η έννοια της αριστεράς είναι τόσο ευρεία και ελαστική, όταν συμπεριλαμβάνει αστικές καθαρά πολιτικές δυνάμεις αλλά και κομμουνιστικά κόμματα, που καταντάει αδόκιμη. Αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά, ανεξάρτητα αν δεν πείθει κανένα...
Προκειμένου, όμως, να κάνω μια ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, συγρόνως με την κριτική για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που προσπαθούν να διαμορφώσουν οι αστοί πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, θα αναγκαστώ να κάνω μια ταξινόμηση-ομαδοποίηση των κομμάτων, χρησιμοποιώντας τον όρο "αριστερά", έτσι όπως συνήθως χρησιμοποιείται. Να μιλήσω δηλαδή με τους ίδιους κώδικες περίπου, που χρησιμοποιούνται ευρέως, για λόγους διευκόλυνσης της επικοινωνίας μου με τον μέσο Έλληνα.
Θα εντάξω έτσι στην αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα μικρά μαρξιστικά κομμουνιστικά κόμματα, στο κέντρο την Δημ. Αριστερά (όσο κι αν αυτοαποκαλείται αριστερά), την Δημ. Αναγέννηση και τους Οικολόγους και στη δεξιά την ΝΔ, τους Ανεξ. Έλληνες, την Δημ. Συμμαχία και τα μικρά νεοφιλελεύθερα κόμματα, τον ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή.
Ομαδοποιώντας έτσι τα κόμματα και αθροίζοντας τις δυνάμεις τους, ας παρακολουθήσουμε, με πραγματικούς αριθμούς, το τι ακριβώς συνέβη σε αυτές τις εκλογές.
1. Εκείνο που είναι αδιαμφισβήτητο και αποτελεί την πρώτη ανάγνωση είναι το ότι χτυπήθηκε εξαιρετικά το ΠΑΣΟΚ, αρκετά η ΝΔ και σίγουρα ο δικομματισμός ενώ αυξήθηκε η αριστερά, κυρίως με το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση.
2. Αυξήθηκε δυνατά η ακροδεξιά και με την παρουσία της Χ.Α.
3. Ο λαός καταψήφισε το μνημόνιο.
Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, δίνει μια άλλη αλήθεια.
.
1. Ο λαός ψήφισε υπέρ της ευρωζώνης και φυσικά της Ε.Ε., αφού τα κόμματα που εισέπραξαν το 90% των ψήφων είναι φιλοευρωπαϊκά.
2. Αν και η ήττα του δεξιού δικομματισμού ήταν σαφής, η αριστερά δεν καρπώθηκε την μερίδα του λέοντος, που θα έπρεπε να καρπωθεί κάτω από τέτοιες ακραίες συνθήκες οικονομικής και ηθικής κακοποίησης του λαού. Συνθήκες που προκλήθηκαν από την δεξιά.
Ο δεξιός δικομματισμός νικήθηκε αλλά η δεξιά όχι μόνο δεν νικήθηκε αλλά ναζιστοποιήθηκε!
Παρατηρείται δε και το παράδοξο η αντιμνημονιακή ψήφος να ταυτίζεται εν πολλοίς με τη δεξιά-ακροδεξιά.
Ενώ το δεξιό μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ έχασε 48,09% από τη δύναμή του (από 83,02% σε 34,93%) μόνο το 15,61% πήγε στην αριστερά έναντι του 24,07% στη δεξιά και μάλιστα κατά το μεγαλύτερο μέρος στη νεοφιλελεύθερη (Μάνος κλπ.) και τη ναζιστική! Ένα 7,47% πήγε στο κέντρο.
Παραθέτω γραφήματα που δείχνουν τα μεγέθη των εκλογών του 2007 και του 2012, τόσο με τα πραγματικά ποσοστά (απλή αναλογική) όσο και με τα αλλοιωμένα λόγω εκλογικού νόμου (πριμ 50 εδρών), τα οποία όμως είναι αυτά που καθορίζουν την κυβέρνηση.
Αλλά ας δούμε κατά πόσο το κλίμα αυτό, που περιέγραψα, ανταποκρίνεται στα πραγματικά γεγονότα και τις γυμνές αλήθειες αυτών των εκλογών.
Πριν συνεχίσω τη σκέψη μου, οφείλω να διευκρινίσω ότι η έννοια της αριστεράς είναι τόσο ευρεία και ελαστική, όταν συμπεριλαμβάνει αστικές καθαρά πολιτικές δυνάμεις αλλά και κομμουνιστικά κόμματα, που καταντάει αδόκιμη. Αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά, ανεξάρτητα αν δεν πείθει κανένα...
Προκειμένου, όμως, να κάνω μια ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, συγρόνως με την κριτική για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που προσπαθούν να διαμορφώσουν οι αστοί πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, θα αναγκαστώ να κάνω μια ταξινόμηση-ομαδοποίηση των κομμάτων, χρησιμοποιώντας τον όρο "αριστερά", έτσι όπως συνήθως χρησιμοποιείται. Να μιλήσω δηλαδή με τους ίδιους κώδικες περίπου, που χρησιμοποιούνται ευρέως, για λόγους διευκόλυνσης της επικοινωνίας μου με τον μέσο Έλληνα.
Θα εντάξω έτσι στην αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα μικρά μαρξιστικά κομμουνιστικά κόμματα, στο κέντρο την Δημ. Αριστερά (όσο κι αν αυτοαποκαλείται αριστερά), την Δημ. Αναγέννηση και τους Οικολόγους και στη δεξιά την ΝΔ, τους Ανεξ. Έλληνες, την Δημ. Συμμαχία και τα μικρά νεοφιλελεύθερα κόμματα, τον ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή.
Ομαδοποιώντας έτσι τα κόμματα και αθροίζοντας τις δυνάμεις τους, ας παρακολουθήσουμε, με πραγματικούς αριθμούς, το τι ακριβώς συνέβη σε αυτές τις εκλογές.
1. Εκείνο που είναι αδιαμφισβήτητο και αποτελεί την πρώτη ανάγνωση είναι το ότι χτυπήθηκε εξαιρετικά το ΠΑΣΟΚ, αρκετά η ΝΔ και σίγουρα ο δικομματισμός ενώ αυξήθηκε η αριστερά, κυρίως με το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση.
2. Αυξήθηκε δυνατά η ακροδεξιά και με την παρουσία της Χ.Α.
3. Ο λαός καταψήφισε το μνημόνιο.
Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, δίνει μια άλλη αλήθεια.
.1. Ο λαός ψήφισε υπέρ της ευρωζώνης και φυσικά της Ε.Ε., αφού τα κόμματα που εισέπραξαν το 90% των ψήφων είναι φιλοευρωπαϊκά.
2. Αν και η ήττα του δεξιού δικομματισμού ήταν σαφής, η αριστερά δεν καρπώθηκε την μερίδα του λέοντος, που θα έπρεπε να καρπωθεί κάτω από τέτοιες ακραίες συνθήκες οικονομικής και ηθικής κακοποίησης του λαού. Συνθήκες που προκλήθηκαν από την δεξιά.
Ο δεξιός δικομματισμός νικήθηκε αλλά η δεξιά όχι μόνο δεν νικήθηκε αλλά ναζιστοποιήθηκε!
Παρατηρείται δε και το παράδοξο η αντιμνημονιακή ψήφος να ταυτίζεται εν πολλοίς με τη δεξιά-ακροδεξιά.
Ενώ το δεξιό μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ έχασε 48,09% από τη δύναμή του (από 83,02% σε 34,93%) μόνο το 15,61% πήγε στην αριστερά έναντι του 24,07% στη δεξιά και μάλιστα κατά το μεγαλύτερο μέρος στη νεοφιλελεύθερη (Μάνος κλπ.) και τη ναζιστική! Ένα 7,47% πήγε στο κέντρο.
Παραθέτω γραφήματα που δείχνουν τα μεγέθη των εκλογών του 2007 και του 2012, τόσο με τα πραγματικά ποσοστά (απλή αναλογική) όσο και με τα αλλοιωμένα λόγω εκλογικού νόμου (πριμ 50 εδρών), τα οποία όμως είναι αυτά που καθορίζουν την κυβέρνηση.
Πόσο αυτός ο χάρτης αποτελεί εντολή αριστερής κυβέρνησης;
Ακόμα κι αν κανείς μετρήσει στην αριστερά το ποσοστό του κέντρου (κι εν τέλει πόσο αριστερά θα είναι αυτό το πακέτο!) τα νούμερα δεν δίνουν θετικό αποτέλεσμα. Εκτός αν κανείς θεωρήσει το κόμμα του κ. Καμμένου ως σύμμαχο. Τότε πια δεν πρόκειται για αριστερή εκδοχή!
Είναι σαφές, λοιπόν, πως η εκλογική εντολή είναι δυστυχώς, για δεξιά διακυβέρνηση, ακόμα κι αν αυτό έγινε από άγνοια.
Άλλωστε, κακά τα ψέμματα, η λαϊκή βούληση για αντιμνημονιακή πολιτική συγχρόνως με την προσκόλληση στην ευρωζώνη, αποτελεί τουλάχιστον πολιτική σχιζοφρένεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου