φτου... κακά!: ΜΝΗΜΕΣ: Μαριγούλα Μαστρολέων

Το κείμενο αυτό
είναι αφιερωμένο

στη μνήμη

του Γρηγόρη και

της Μαριγούλας Ζέρβα.

(Αγαπητοί Μηνά Μαστρολέων

και Λία Πληθάρα,

αν τύχει
και το διαβάσετε,
να ξέρετε
δεν σας ξεχνάμε…)

Κι ενώ οι Έλληνες "αγανακτούν" κι επειδή ήθελα να κοντράρω το μνημόνιο, σε προσωπικό επίπεδο –έτσι για να μην τρελαθούμε δηλαδή- άρχισα να περιδιαβαίνω τις ιστοσελίδες και να ψάχνω για …αυτοκινούμενο.

Να δώσω τα ρέστα μου, με λίγα λόγια, για να γυρίσω τον κόσμο, αντί να περιμένω το κανόνι των τραπεζών!

Κι εκεί πάνω στο σερφάρισμα, τσάαακ… ήρθαν και μου κόλλησαν στο μυαλό κάτι μνήμες! Λες κι ήθελαν να μου βάλουν ενοχές για τις …καταναλωτικές μου σκέψεις.

Πεταλίδι, λοιπόν, 1991. Θείος Ιούλιος μήνας στο κάμπινγκ Ζέρβα. Πρώτη φορά στην περιοχή, χωρίς ταξιδιωτικούς οδηγούς και τέτοια, ψάχνοντας για κατάλυμα με το μάτι. Ίσως και με την καρδιά, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς βρεθήκαμε σ’ αυτό το κάμπινγκ, του Γρηγόρη και της Μαριγούλας.

Ένα ζευγάρι ώριμης ηλικίας, συμπαθέστατο και λίγο …παράταιρο μ΄αυτή τη δουλειά. Νόμιζες ότι είχαν παραχωρήσει τον κήπο του σπιτιού τους στους τουρίστες κι όχι πως ήταν επαγγελματίες. Μας ήταν φοβερά άβολο να μας σερβίρουν το φραπέ μας, όταν παραγγέλναμε. Νοιώθαμε πως τους ταλαιπωρούμε και προκειμένου να μην πιούμε καφέ (έγινε κάμποσες φορές κι αυτό), σκεφτήκαμε το …αυτονόητο: Φτιάχναμε και σερβίραμε μόνοι μας τους καφέδες, πληρώνοντας φυσικά στην πλήρη τιμή! Τόσο απλό!

Την τελευταία μέρα των διακοπών, κι ενώ ταχτοποιούσαμε το λογαριασμό μας, πήρε το μάτι μας ένα μικρό (φτηνό χαρτί) βιβλιαράκι:
«ΕΞΟΡΙΣΤΕΣ» - Μαριγούλα Μαστρολέων – Ζέρβα!

Ναι, η Μαριγούλα και ο Γρηγόρης είχαν γνωρίσει και άλλες «κατασκηνώσεις».

Με περισσή συγκίνηση, σας παραθέτω όλες τις φωτογραφίες του βιβλίου, πριν σας παρουσιάσω και μερικά αποσπάσματα – ντοκουμέντα από το βιβλίο ζωής της αγωνίστριας…