Η Total ο μεγάλος νικητής του πολέμου στη Λιβύη

Αν υπάρχει ένας που οφείλει να είναι ευχαριστημένος με την έκβαση του πολέμου, είναι βεβαίως ο γαλλικός γίγαντας του πετρελαίου που βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση για να βάλει στο χέρι ένα καλό μερίδιο του μαύρου χρυσού της Λιβύης.

Ποιος ήταν μεταξύ των πρώτων Γάλλων που έρχονται στις αρχές Μαρτίου στη Βεγγάζη, για να ενθαρρύνουν τους Λίβυους αντάρτες; Ένας εκπρόσωπος της Total.

ΤΟ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ» ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Πολλά έχουν ειπωθεί κι άλλα τόσα γραφεί, κυρίως από γηγενείς, για την Ελλάδα και τους Έλληνες, σχετικά με την εργασιακή τους κουλτούρα.

Κοντεύουμε σχεδόν να πιστέψουμε ότι η χώρα κατοικείται από τεμπέληδες, ακαμάτηδες, καλοπερασάκηδες, με γεμάτο όμως πορτοφόλι,
που ζουν σε βάρος των υπόλοιπων ευρωπαίων, κλέβοντας τον ιδρώτα και τα λεφτά τους!

Ο καπιταλισμός πέταξε πλέον το προσωπείο του!

Μέχρι πρότινος, ο καπιταλισμός, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του, δηλαδή την ατέρμονη συσσώρευση πλούτου, από την υπεραξία της εργασίας, χρησιμοποιούσε "κοινοβουλευτικές δημοκρατίες", "δημοκρατικά εκλεγμένους" ηγέτες -για τους οποίους βέβαια κανείς σχεδόν δεν αμφέβαλε ότι αποτελούσαν τα διορισμένα πιόνια του συστήματος- που χειραγωγούσαν τους πολίτες και τους εκμεταλλεύονταν προς όφελος των αφεντικών τους…

Στη διαδικασία αυτή άφηναν κι ένα κομματάκι της πίτας σε μερίδα του λαού, όχι σε όλους βέβαια (είναι γνωστή η πολιτική των 2/3) ώστε να κρατούνται κάποιες ισορροπίες και να αισθάνονται προνομιούχοι οι 2 στους 3, όσο για τον τρίτο... δεν πα να χτυπιέται.

Στις μέρες μας συμβαίνει κάτι ίδιο και διαφορετικό συγχρόνως.

Ίδιο ως προς την ουσία, αν και σε μεγαλύτερη ένταση, διαφορετικό ως προς την τεχνική: Τη θέση των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών παίρνουν οι ίδιοι οι οικονομικοί δυνάστες, καταργώντας ακόμα και τα ψευτοσυντάγματα, αν και ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους.

Όχι, ο κ. Στρος-Καν δεν είναι ο σωτήρας της Ελλάδας

               Του Guy Burgel, καθηγητή
Πανεπιστημίου Paris-Ouest-Nanterre-La Défence*           δημοσιεύτηκε 18.05.11
                         

Η τραγωδία στην οποία μας βυθίζει το κακό Νεοϋορκέζικο θρίλερ του Dominique Strauss-Kahn υπερβαίνει το άτομο, τη διαβολική διαστροφή συνδυασμένων συμφερόντων ή το παράλογο των ανθρώπινων συμπεριφορών, καθώς και το σεβασμό βέβαια του τεκμηρίου αθωότητας.

Οι συγκρούσεις στα δελτία ειδήσεων -καταδίκη του γενικού διευθυντή του Δ. Ν. Τ., αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, προοπτικές των γαλλικών προεδρικών εκλογών- θέτουν το ζήτημα της συνοχής της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής πολιτικής και τις επιπτώσεις της στο μέλλον των εθνών. Η Ελλάδα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Έλληνας σοσιαλιστής πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου συνεχίζει το μονοπάτι του σταυρού , που επιβάλλεται από τους διεθνείς φορείς. Το ΔΝΤ επικεφαλής σε μια προσπάθεια να αποκατασταθούν τα δημόσια οικονομικά της χώρας του.