Αθήνα, ο ειδικός απεσταλμένος.
Το ελληνικό χρέος, αυτό το ίδιο που είχε χρησιμοποιηθεί για την κερδοσκοπία και που έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για την εφαρμογή μιας άνευ προηγουμένου λιτότητας, βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στην Αθήνα. Το μνημόνιο, που υπογράφηκε 5 του Μαΐου 2010, από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με την Τροϊκα (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ), εγκρίθηκε στις 7 Μαΐου ... ενώ λίγοι βουλευτές υπήρχαν στη συνεδρίαση.Σήμερα, ένα νέο μέτωπο ανοίγει για να καταγγείλει το σύμφωνο: να προσβάλει τη συνταγματικότητά του.
Ένα ανέκδοτο αξίζει, εξάλλου, την προσοχή. Την Τετάρτη 25 Μαΐου, 2011, στις 18.30, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Έλληνας υπουργός Οικονομικών, προσερχόταν στο Σπίτι της Ευρώπης, στα πλαίσια ενός συνεδρίου που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον IRIS, σχετικά με το θέμα "Ελληνική Οικονομική Κρίση: Οι βάσεις για μια νέα ώθηση". Υπερασπίστηκε χωρίς δισταγμό, την πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή, κάτω από τα παράθυρα του υπουργείου του, οι "αγανακτισμένοι" συγκεντρώνονταν μαζικά. Στη λήξη του συνεδρίου, στην ερώτηση για τη διαγραφή του χρέους, αυτός απάντησε ότι «θα ήταν ένα κακό πράγμα », χωρίς περαιτέρω επιχειρηματολογία. Σ' εκείνη για την ψηφοφορία για το μνημόνιο, σιώπησε. Κι όταν άκουσε: "Νομίζετε ότι το μνημόνιο είναι συνταγματικό;" λέει ακριβώς: "Πιστεύετε ότι η κρίση είναι συνταγματική;” Και έφυγε…
Εξηγήσεις από τον Νότη Μαριά, καθηγητή Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου
του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Γιατί νομίζετε ότι το μνημόνιο δεν είναι συνταγματικό;
Νότης Μαριάς: Σύμφωνα με το άρθρο 28.2 του Ελληνικού Συντάγματος, όταν, από μία διεθνή συμφωνία, οι κυρίαρχες εξουσίες του κράτους μεταβιβάζονται σε διεθνείς οργανισμούς, αυτή η συμφωνία πρέπει να επικυρωθεί από το Κοινοβούλιο με την πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Ωστόσο, το μνημόνιο μεταβιβάζει εξουσίες στην Τρόικα. Θα έπρεπε να είχε ψηφιστεί από 180 βουλευτές. Υπήρχαν μόνο 172, γι' αυτό είναι αντισυνταγματικό.
Νομίζετε ότι μπορεί να οδηγήσετε αυτή τη μάχη στο τέλος της;
N.M.: Έχουμε πολλές ελπίδες να δούμε τον αγώνα μας στεφθεί με νίκες, μετά από προσφυγή που ασκήθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πράγματι, αυτή η υπόθεση βασίζεται σε πολλά σημεία. Είναι πιθανό ότι θα κερδίσουμε καταρχήν. Στην περίπτωση αυτή, το σύνολο του Μνημονίου θα ακυρωθεί. Μπορούμε επίσης να κερδίσουμε σε κάποια σημεία.
Τότε, μόνο μερικά από τα σημεία του θα ακυρώνονταν. Σήμερα, η κυβέρνηση αρνείται να απαντήσει σε νομικά ζητήματα που τίθενται.
-Το πρώτο πρόβλημα είναι η δανειακή σύμβαση: δεν επικυρώθηκε από το Κοινοβούλιο.
Επομένως, δεν είναι νόμιμη. Επιπλέον, η συμφωνία έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Οικονομίας, ο οποίος δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να υπογράψει, στις 8 Μαΐου. Δεν έχει λάβει την εξουσιοδότηση αυτή παρά στις 11. Ως εκ τούτου, δεν είναι έγκυρη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση κάνει τα πάντα τώρα για να πετύχει μια συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Θέλει να βρει 180 ψήφους για την επικύρωση της παρούσας σύμβασης, προσθέτοντας επίσης τους όρους του νέου δανείου. Θέλει να επικυρώσουν άμεσα ένα "υπέρ - μνημόνιο".
-Το δεύτερο πρόβλημα είναι το μνημόνιο αυτό το ίδιο, ο τρόπος με τον οποίο εγκρίθηκε.
-Το τρίτο είναι τη παρέμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
Η ΕΕ, και ο Όλι Ρεν, Επίτροπος αρμόδιος για οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, είναι παράνομοι. Σύμφωνα με τη Συνθήκη ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει από τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης να προσυπογράψουν καθοδηγούμενες πολιτικές. Τώρα έρχεται σε κάθε κόμμα για να ζητήσει την τήρηση του μνημονίου. Η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη σε πολιτική ουδετερότητα.
Ο Όλι Ρεν είναι ο εκπρόσωπος των δανειστών, και όχι, της ΕΕ!
Τι προτείνετε σε ότι αφορά το ελληνικό χρέος;
N.M.: Ας θυμηθούμε ότι ο Juncker, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, γνώριζε ότι το ελληνικό χρέος ήταν τεράστιο. Ως επικεφαλής του οργανισμού ελέγχου, όφειλε να λάβει μέτρα κατά της Ελλάδας από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά δεν το έκανε ούτε αυτός ούτε ο Trichet ούτε η Κομισιόν, επειδή οι Γάλλοι και οι Γερμανοί εξήγαγαν προς την Ελλάδα. Αυτές οι εξαγωγές πληρώνονταν από δάνεια. Το 2004, το ελληνικό χρέος ανερχόταν σε 136 δις €. Το 2011, είναι 340 δις ευρώ! Τα δάνεια που έχουν υπογραφεί δεν χρησιμεύουν παρά για να πληρώσουμε μόνο αυτό το χρέος.
Επί της «αρχής του απεχθούς χρέους», απαιτώ τη διαγραφή των 200 δις ευρώ. Και το χρέος αυτό περιλαμβάνει επίσης επιχειρήσεις της Siemens, τα υποβρύχια ...
Αξιώνουμε επίσης τα 162 δις € -χωρίς τους τόκους- από τη Γερμανία, μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκεια της κατοχής.
Fabien Perrier
Ένα ανέκδοτο αξίζει, εξάλλου, την προσοχή. Την Τετάρτη 25 Μαΐου, 2011, στις 18.30, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Έλληνας υπουργός Οικονομικών, προσερχόταν στο Σπίτι της Ευρώπης, στα πλαίσια ενός συνεδρίου που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον IRIS, σχετικά με το θέμα "Ελληνική Οικονομική Κρίση: Οι βάσεις για μια νέα ώθηση". Υπερασπίστηκε χωρίς δισταγμό, την πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή, κάτω από τα παράθυρα του υπουργείου του, οι "αγανακτισμένοι" συγκεντρώνονταν μαζικά. Στη λήξη του συνεδρίου, στην ερώτηση για τη διαγραφή του χρέους, αυτός απάντησε ότι «θα ήταν ένα κακό πράγμα », χωρίς περαιτέρω επιχειρηματολογία. Σ' εκείνη για την ψηφοφορία για το μνημόνιο, σιώπησε. Κι όταν άκουσε: "Νομίζετε ότι το μνημόνιο είναι συνταγματικό;" λέει ακριβώς: "Πιστεύετε ότι η κρίση είναι συνταγματική;” Και έφυγε…
Εξηγήσεις από τον Νότη Μαριά, καθηγητή Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου
του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Γιατί νομίζετε ότι το μνημόνιο δεν είναι συνταγματικό;
Νότης Μαριάς: Σύμφωνα με το άρθρο 28.2 του Ελληνικού Συντάγματος, όταν, από μία διεθνή συμφωνία, οι κυρίαρχες εξουσίες του κράτους μεταβιβάζονται σε διεθνείς οργανισμούς, αυτή η συμφωνία πρέπει να επικυρωθεί από το Κοινοβούλιο με την πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Ωστόσο, το μνημόνιο μεταβιβάζει εξουσίες στην Τρόικα. Θα έπρεπε να είχε ψηφιστεί από 180 βουλευτές. Υπήρχαν μόνο 172, γι' αυτό είναι αντισυνταγματικό.
Νομίζετε ότι μπορεί να οδηγήσετε αυτή τη μάχη στο τέλος της;
N.M.: Έχουμε πολλές ελπίδες να δούμε τον αγώνα μας στεφθεί με νίκες, μετά από προσφυγή που ασκήθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πράγματι, αυτή η υπόθεση βασίζεται σε πολλά σημεία. Είναι πιθανό ότι θα κερδίσουμε καταρχήν. Στην περίπτωση αυτή, το σύνολο του Μνημονίου θα ακυρωθεί. Μπορούμε επίσης να κερδίσουμε σε κάποια σημεία.
Τότε, μόνο μερικά από τα σημεία του θα ακυρώνονταν. Σήμερα, η κυβέρνηση αρνείται να απαντήσει σε νομικά ζητήματα που τίθενται.
-Το πρώτο πρόβλημα είναι η δανειακή σύμβαση: δεν επικυρώθηκε από το Κοινοβούλιο.
Επομένως, δεν είναι νόμιμη. Επιπλέον, η συμφωνία έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Οικονομίας, ο οποίος δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να υπογράψει, στις 8 Μαΐου. Δεν έχει λάβει την εξουσιοδότηση αυτή παρά στις 11. Ως εκ τούτου, δεν είναι έγκυρη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση κάνει τα πάντα τώρα για να πετύχει μια συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Θέλει να βρει 180 ψήφους για την επικύρωση της παρούσας σύμβασης, προσθέτοντας επίσης τους όρους του νέου δανείου. Θέλει να επικυρώσουν άμεσα ένα "υπέρ - μνημόνιο".
-Το δεύτερο πρόβλημα είναι το μνημόνιο αυτό το ίδιο, ο τρόπος με τον οποίο εγκρίθηκε.
-Το τρίτο είναι τη παρέμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
Η ΕΕ, και ο Όλι Ρεν, Επίτροπος αρμόδιος για οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, είναι παράνομοι. Σύμφωνα με τη Συνθήκη ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει από τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης να προσυπογράψουν καθοδηγούμενες πολιτικές. Τώρα έρχεται σε κάθε κόμμα για να ζητήσει την τήρηση του μνημονίου. Η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη σε πολιτική ουδετερότητα.
Ο Όλι Ρεν είναι ο εκπρόσωπος των δανειστών, και όχι, της ΕΕ!
Τι προτείνετε σε ότι αφορά το ελληνικό χρέος;
N.M.: Ας θυμηθούμε ότι ο Juncker, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, γνώριζε ότι το ελληνικό χρέος ήταν τεράστιο. Ως επικεφαλής του οργανισμού ελέγχου, όφειλε να λάβει μέτρα κατά της Ελλάδας από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά δεν το έκανε ούτε αυτός ούτε ο Trichet ούτε η Κομισιόν, επειδή οι Γάλλοι και οι Γερμανοί εξήγαγαν προς την Ελλάδα. Αυτές οι εξαγωγές πληρώνονταν από δάνεια. Το 2004, το ελληνικό χρέος ανερχόταν σε 136 δις €. Το 2011, είναι 340 δις ευρώ! Τα δάνεια που έχουν υπογραφεί δεν χρησιμεύουν παρά για να πληρώσουμε μόνο αυτό το χρέος.
Επί της «αρχής του απεχθούς χρέους», απαιτώ τη διαγραφή των 200 δις ευρώ. Και το χρέος αυτό περιλαμβάνει επίσης επιχειρήσεις της Siemens, τα υποβρύχια ...
Αξιώνουμε επίσης τα 162 δις € -χωρίς τους τόκους- από τη Γερμανία, μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκεια της κατοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου